Nooit eerder in de geschiedenis was er zoveel veel te koop voor zo weinig geld. Al die goedkope spulletjes uit winkels zoals de Action, Big Bazar en Flying Tiger zijn voor veel mensen maar moeilijk te weerstaan.
Het gevolg is dat we onze huizen vol hebben met goedkope plastic spulletjes die ook net zo gemakkelijk als we ze kochten weer weggegooid worden. We leven in een consumptiemaatschappij én in een wegwerpmaatschappij. Maar hoe komen al die spullen eigenlijk zo goedkoop in de winkels? En tegen welke prijs?
Onlangs verscheen er op tv een driedelige documentaireserie ‘De Prijsvechter’. In deze serie onderzoeken Roland Duong en Marijn Frank oorzaak en gevolg van onze goedkooplust. Ga er maar lekker voor zitten want ik heb hier alle drie delen voor je die elk 40 minuten duren. Veel kijkplezier!
Aflevering 1
Aflevering 2
Deel 3
Heb je een taalfout of een niet werkende link gezien in deze blog? Meld het me! Zoek je me ook gezellig op Instagram op voor handige tips over minimaliseren en huishouden? -> dieuwke_moedersminimalisme Het kan zijn dat deze blog affiliatelinks of betaalde links bevat.
Laatst werd er op de televisie gezegd dat er een record was behaald aan het uitgeven van geld aan spullen, zoals electronica, meubels etc. Ik vind het vreemd dat mensen alles wat duurzaam is liever niet kopen omdat het te veel geld kost maar wel veel geld uitgeven aan goedkope troep en telkens iets anders willen hebben. Ik doe er niet aan mee. En probeer een voorbeeld te zijn.
De Prijsvechter: Fantastische documentaire. Plastic zwerfvuil dat onze zeeën vergiftigd voor de vissen. In deze vissen vinden we plastic terug en dat komt in ons voedsel terecht. Plastic verpakkingen hebben een week makend effect op voedsel. Niet gezond.
Prachtig vond ik de Japanse Feng shui meester die kalm zei dat mensen met teveel aan spullen in huis – m.i. niet te zake doende troep en onzin – daarvan een beetje overstuur raken. Ik ken mensen waar het de oorzaak van hun depressie zou kunnen zijn.
Ank van Gulik
Goed dat nu ook een Nederlands programma hier aandacht aan besteedt. Ik geloof niet dat ik heiliger ben dan anderen, maar ik ben we wel heel erg bewust van het feit dat uiteindelijk alles afval is. Ook wat ik bij de kringloop koop. Het meest kwalijk vind ik dat er mensen zijn die die wegwerpspilken gemaakt hebben maar er niks aan verdiend hebben.
Ja, ik heb het ook gezien en vond het reuze interessant!! Ik koop zelf liever iets wat unieker is dan alle meuk bij de action en dergelijke winkels! Dan maar wat duurder, maar ik laat het ook zo een aantal jaren staan dus maakt het voor mij niet uit dat het wat meer kost. En vooral in de laatste aflevering schrok ik van al het plastic afval wat daar aanspoelde!! Te triest voor woorden….
Ik heb het gezien. Ja, ik weet het. Ik koop weinig tot geen meuk. In de winkels van Wibra enz zie ik goedkope kleding. Ik herinner me dat mensen hooguit zes keer hetzelfde aantrekken.
Ik koop liever goed en doe er lang mee. Liever goed tweedehands dan troep.
Wat een tijd kost dat zinloos shoppen wel niet.
Heb ze alle drie na elkaar gezien vandaag en werd er niet bepaald blij van….
Intriest!
Ik ben er zelf net ook een artikel over aan het schrijven, vind het echt een confronterende documentaire. Alleen is het wel jammer dat enkel de situatie wordt geschetst en er geen oplossingen worden geboden. Nu weet ik dat wel (minder kopen en wat je koopt van een eerlijke herkomst en duurzaam) en pas ik dit ook bijna altijd toe, maar ik vrees dat als er zoveel mensen niet hadden bedacht waar hun meuk vandaan komt ook niet zullen bedenken hoe ze beter kunnen handelen.
Bedankt voor het beschikbaar stellen van deze documentaire, interessant om de rode draad van het lampje helemaal te volgen. Wanneer ik ons consumentengedrag vergelijk met hoe mijn eigen grootouders leefden en leven, dan krijg ik het schaamrood op mijn wangen (en ik let dan al heel goed op). De ouders van mijn vader (die er helaas niet meer zijn), leefden in een kleine woning met een tuin en brachten daar 11 kinderen groot. Zij hadden 1 buffetkast waar alles in stak waarmee het gezin kookte en at aan tafel. Het koppel had 1 kleerkast voor al hun kleren, terwijl daar nog niet de helft van mijn kleren alleen in past. Zij hadden een schuurtje in de tuin met al hun gereedschap, waar mijn buren hun neus voor zouden ophalen. En met dat gereedschap kweekten zij groenten waar zij met een heel gezin van konden eten. Als ik daar aan terugdenk… dat is nog geen honderd jaar geleden! En waren zij ongelukkiger dan wij?
Ik stel natuurlijk niet voor om de klok gewoon terug te draaien, er zijn heel wat goede ontwikkelingen geweest. Maar het terugdenken aan hun manier van leven, helpt me vaak om mijn eigen consumptiedrang in te perken. Hopelijk komen we eindelijk op een keerpunt dat de meerderheid van de mensen er anders tegenaan gaat kijken!
Your point of view caught my eye and was very interesting. Thanks. I have a question for you.