Lieve mam, lastig hè? Döstädning. Bedenken waar je met al die spullen heen moet. Maar ik vind het wel erg goed dat je er over nadenkt mam. Want wat zijn spullen nu eigenlijk? Wat betekenen ze? En wat betekenen ze als jij er niet meer bent?
Ik snap best dat je moeite hebt om spullen weg te doen mam, en dat je daarom zoveel spullen in huis hebt. Ooit was er immers een tijd dat spullen schaars waren, of zelfs nog niet uitgevonden. Als je ze ooit van je welverdiende centen kocht, waarom zou je ze dan weer weg doen?
Maar ja, het blijven toch maar spullen. Je kunt ze moeilijk meenemen naar het hiernamaals.
En jij hebt gelijk. Als jij er niet meer bent, zullen we er wel veel werk van hebben. Al je spullen door, de boel verdelen onder de familie en vrienden en dan maar hopen dat er geen ruzie komt. Het zal wel even wat tijd kosten ja, maar we doen het met alle liefde.
Maar ik vind je idee om je spullen alvast wat uit te delen ook erg goed. Door mensen bij je thuis uit te nodigen creëer je inderdaad mooie herinneringen. Je zet gezellig een kopje thee, maakt een mooie wandeling en begint een goed gesprek. Wellicht wil je kleinkind wel die theepot die in de kast staat voor op kamers, misschien vind de buurvrouw het zilver wel hartstikke mooi. En je breit al heel lang niet meer, waarom geef je die mand met garen niet aan je schoondochter die de prachtigste babymutsjes breidt? Ook zijn er vast heel veel goede doelen blij met een aantal van de spullen die bij je in huis staan en die je toch niet gebruikt. Dát is döstädning.
Zo creëer je mooie ervaringen, kun je het zelf verdelen, maak je anderen blij en geef je een ander een prachtig aandenken aan jezelf. Maar ook niet onbelangrijk: je huis wordt ook opgeruimder! Dat scheelt jou opruimen, afstoffen, repareren, verplaatsen enz. Want als je minder spullen hebt die je aandacht vragen, houd je meer energie over voor wat écht belangrijk is in het leven toch?
Je bent wel oud mam, maar gelukkig nog fit en gezond. Of ik ook wat wil uitzoeken? Nee hoor, ik wil gewoon nog heel veel mooie wandelingen met je maken. Of misschien wil ik die foto wel, op de kast in de hal, waar we samen op staan. Maar nu nog niet hoor mama, later pas. Nee, verder hoef ik echt niets. Want de mooiste herinneringen aan jou die zitten in mijn hart. Dat weet je toch!
Wat zeg je er van. Kopje thee?
Je dochter.
Lees ook dit prachtige artikel uit de NRC over spullen minimaliseren voordat je doodgaat.
Boekentip: De edele Zweedse kunst van het opruimen
Lees ook:
– Goede doelen voor jouw overbodige spullen
– Een doosje vol herinneringen.
– Döstädning: Opruimen voor je doodgaat
Wat een mooi stuk, uit het hart gegrepen.
En zo herkenbaar! Onlangs heeft er iemand uit mijn vriendenkring haar moeder verloren.Totaal onverwachts. Groot verdriet wat nog moeilijker werd omdat er niets was uitgezocht aan papierwerk en omdat er wel heel veel aan spullen in het huis stond. Dat heeft mij toch wel aan het denken gezet.
Mooi. Tranen in mijn ogen. Vooral bij het oprecht zeggen wat je wel wilt van en juist met je moeder. Quality time. Samen praten. Herinneringen maken. Wandelen. Mijn moeder heeft ook (enorm) veel spullen en kan er juist geen afstand van doen. Pushen of praten erover maakt dat ze dichtklapt. Ik laat het dus maar gaan.
Wat mooi geschreven Dieuwke. Tranen! Dat jullie nog maar veel waardevolle momenten mogen hebben samen!
Enkele jaren geleden ben ik m’n mama verloren. Ze was jong…
Toen ze ziek werd was ze 49. Wanneer ze stierf aan de stomme kanker, 55.
We zijn heel veel gaan genieten samen, we hebben de materie gelaten voor wat het was en we zijn herinneringen gaan maken…
Tot op vandaag doet haar verlies me pijn, maar de herinneringen verlichten deze pijn.
De belangrijkste boodschap dat ik dan ook aan mn drie dochters wil meegeven is om te genieten van het leven, dingen samen doen. Dat materie is enkel een balans dat je meedraagt.