Als de dood dichtbij komt…

Ik loop door het hok van mijn vader. Ik bekijk zijn werkbank, zijn gereedschap en zijn tafel met zijn grote hobby, de modeltreintjes. Zijn werkjas hangt aan een haakje, zijn schoenen staan bij de kapstok. Alles ligt nog precies zoals hij het achter heeft gelaten. Het is nog maar een paar dagen terug dat hij overleed. Hij werd 70 jaar. Al zijn spullen doen me denken aan dit gedicht van Tine de Jong, dat ik eerder plaatste op mijn website. “Ze zijn ons maar geleend, de vele aardse dingen. Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.”

En natuurlijk was ik me hier allang van bewust, maar de dood was (gelukkig) voor mij nog nooit eerder zo dichtbij geweest. Nu zag ik met eigen ogen hoe plotseling we kunnen worden weggerukt van onze dierbaren en al onze spullen. We zijn maar tijdelijk op onze aardse leerschool. De één is er wat langer dan de ander. Maar we moeten allemaal op een dag onze spullen achterlaten want we kunnen niets meenemen.

De slogan op mijn website is niet voor niets: ‘Omdat de mooiste dingen in het leven geen dingen zijn.’ Stel morgen kom je op je eindstation aan. Kun jij jezelf dan in de spiegel kijken? Heb je het leven geleefd dat je wilde leven? Heb je je dierbaren lief gehad? Heb je gedaan wat binnen je mogelijkheden lag? En laat jij je dierbaren achter met spullen die ze werkelijk aan jouw doen denken?

Ik bekijk het treinspoor nog even waar mijn vader mee bezig was en voordat ik het licht uitdoe van het hok, ruik ik nog even aan zijn jas. Op een dag zal ook dit alles worden opgeruimd, maar dat geeft niet. Want al deze spullen zijn ons maar geleend, alleen de herinneringen dragen we voor altijd bij ons.

Boekentip: De edele Zweedse kunst van het opruimen is een praktische gids over döstädning, het Zweedse gebruik om je te ontdoen van alle onnodige materiële ballast in je laatste levensjaren. Op verrassend vrolijke wijze helpt Margareta Magnusson je te reflecteren op je leven – of dat nou binnenkort op zijn einde loopt of nog bij lange na niet. Ze helpt je inventariseren wat echt belangrijk is, zodat je comfortabel en stressvrij met je bezittingen én je herinneringen om kunt gaan.

memorybox

Herinneringen- of Memorybox: emoties in een doos

Wie minimaliseert komt soms spullen tegen die een emotionele waarde hebben of een mooie herinneringen bevatten. Daarom kan het handig zijn om een memorybox, een herinneringsdoos of -koffer of hoe je het maar wilt noemen, aan te schaffen/ te creëren.

De herinneringendoos / memorybox

1) Hoe groot moet de doos met herinneringen zijn?

Ik raad aan om de doos/koffer/kist/bak niet te groot aan te schaffen. Want immers, hoe groter hij is, des te meer je bewaart. De keuze is uiteraard aan jou. Als je kinderen hebt is het ook leuk om voor je kinderen eentje te maken.

2) Hoe beslis je wat je in de doos met herinneringen doet?

herinneringen

Eigenlijk zitten aan al je spullen bijna wel een herinnering. En spullen met een herinnering zijn altijd lastig om weg te doen. Maar spullen zijn spullen en herinneringen zitten in je hoofd. Bekijk als eerste of je het voorwerp met de herinnering kunt digitaliseren. Kun je het inscannen of er een foto van maken? Zo ja, is dat ook genoeg voor je? Zo ja, plaats het bestand dan in je digitale memorybox.

Maar soms zijn er spullen die je vast wilt houden, wilt voelen. Zoals de ring van je oma, het rompertje van je overleden kindje of dat kaartje met die prachtige woorden van je vader. Die spullen, die doe je in de herinneringendoos.

Vergeet niet om bijvoorbeeld eens per jaar de herinneringendoos er weer eens bij te pakken. Vraag je zelf bij alles af of je er nog steeds die gevoelens of herinneringen aan het voorwerp hebt, als toen op het moment dat je het er in deed. Vaak zijn ze vervaagd of weet je überhaupt niet meer waarom je het in je herinneringsdoos hebt gedaan. Haal het voorwerp er in dat geval dan weer uit.

3) Wat is een handige bewaarplek?

Veel mensen bewaren hun dierbare herinneringen op zolder. Maar als het echt zo’n grote waarde voor je heeft, dan moet het toch op een plek liggen zodat je er regelmatig naar kunt kijken? En wat als er brand uit breekt? Dan moet je het toch snel kunnen pakken? Ik raad je aan om de doos in een tas te bewaren op je slaapkamer of op de benedenverdieping.

4) Wat als je er niet meer bent?

Wat moeten je nabestaanden met je spullen doen die jou zo dierbaar waren? Zorg dat ook zij weten wat er in je ‘memorybox’ zit. Doe er desnoods een briefje bij in, zodat ze weten dat die ene ring van je moeder is geweest. Of zet je herinnering aan het voorwerp uitgebreid op papier, zodat het een leuk verhaal is voor je nabestaanden om nog eens door te lezen. Ook kun je opschrijven wat je wil dat er mee wordt gedaan nadat je bent gestorven. Misschien wil je dat je dagboek vernietigd wordt? Of dat die ene ketting naar je enige dochter gaat? Voorkom gedoe, maak het gemakkelijk voor je nabestaanden en schrijf het op.

Kijk op mijn pinterestpagina voor inspiratie voor een herinneringsdoos.

Lees ook:

– 10 tips die je helpen om spullen los te laten
– Als jij er niet meer bent…
– Spullen zijn niets